Rabbim uzak tutsun.

Yazasım var. Durmadan sayfa sayfa yazasım var. Yazmakla ne sonuca varıyorsun diyor kimileri. Nasıl rahatlattığını bir bilseler. Elbette bir sonuca varamıyorum. Karıştım iyice. Nerede ne yapacağımı bilmez oldum. Kendimi yine kağıda kaleme sardım. Anlam veremediğim o kadar nokta var ki. Çözemiyorum. Ne olduğunu,ne olacağını böyle ne yapacağımı çözemiyorum.Etrafım çok  kalabalık,bir sürü insan var. Hepsi canım cicim balım. O kadar samimiyetsiz o kadar yapay geliyor ki. Zevk,tat alamaz oldum. Tek bir kişinin samimiyetine inanmak istedim,istediğimle kaldım. Bu benim suçum belki de. İnsanları çok mu büyütüyorum acaba gözümde? Ya da imkansızı mı istiyorum? Herkesi kendim gibi mi sanıyorum? Kafamda bunun gibi o kadar çok soru var ki cevabını bilmediğim. İnsanların sahte yüzlerinden çok sıkıldım artık. Samimiyetin 's' sini sezemiyorum kimseden. Elimde değil. Yaşıt arkadaşım olmadığından, benden büyüklerinde ne karakterde olduğunu çözebiliyorum artık. Kimi zaman hayret ediyorum insanların kalbi bu kadar nasıl kararır diye. Kınamıyorum asla kimseyi. Çünkü biliyorum kınadığım herşey başıma geldi bugüne kadar. Sadece benden uzak dursunlar. Kötülüğü dokunacak her insan benden uzak dursun. İçinde zerre fesatlık taşıyan insan yaklaşmasın yanıma. Hep söylerim ben ne isem benim yanımdaki de öyle olsun. Bu kibir değil. Sadece ben arkadaşlarıma,dostlarıma karşı her zaman doğru olmaya,destek olmaya ve vesile olmaya çalıştım. Arkadaşlarımın hepsi benden büyük olmasına rağmen hep söylerler.Hele bir Cemre'm var, Allah herkese öyle dost,arkadaş nasip etsin. Yeri,değeri,emeği bende bambaşkadır. Velhasıl diyorum ki; Allah içinde kötülük taşıyandan, Kalb-i Selim olmayandan,fitne fesat çıkarandan hepimizi uzat tutsun. Hayatımızı didik didik kurcalamalarına izin vermesin. Bizde dilimizi duasız, alnımızı secdesiz, kalbimizi zikirsiz bırakmayalım.