Nasip...

Kim geçebilmiş nasipten öteye. Günlerdir düşünmeden edemiyorum. "Neden?" diye soruyorum, sorduğum sorunun cevabını kendim bile bilmiyorum. Bu yolda açılan yaraların merhemi nedir? Bu yolda dökülen gözyaşlarının hakkı kimedir? Uykusuz kalınan gecelerin hesabı kimden sorulacak? Kim tahmin edebilirdi ki böyle olacağını. Ben bile kendime inanamıyorum. O ne bilsin. Bazı insanların yüreğimize inceden sızması çok garip. Tuhafıma gidiyor. Kendi kendime 'böyle olmamalıydı' deyip duruyorum. En sonunda 'nasip' demekten kaçamıyorum. Çaresizlik diz boyu derken dilim duaya varıyor. Son günlerde ettiğim dualar belkide hayatım boyunca kalben ve hissederek ettiğim en samimi dualar. Duanın kaderi değiştirecek gücü olduğuna gönülden inananlardanım. Herkes sevebilir,herkes aşık olabilir lakin belli bir sınırı aşmamak kaydı ile... Bunu doğru bir insanla yaşamak isteyip de, o insanın size imkansız olduğunun idrakine vardığınız zaman yaşadığınız o duygu karmaşasının tarifi yok inanın. Hakk için Hakk'ın yarattığından harama batmamak için vazgeçmiş lakin yürekte parçalarını saklayanlardan olduk biz çok kıymetli bir kardeşimle. Gözümüz yerde, yüreğimiz onda, gönlümüz Yaradan'da olsun da, o zaman yoluna girer elbet herşey. Biz isyan değil de dua edenlerden olalım. Allah büyük,yarınlarımızdan ümidimizi kesmedik. Nasip...